Dziś chciałabym polecić Wam wydawnictwo „Archimapa – Mozaiki Warszawskie”, czyli jedną z kilku polsko-angielskich map-przewodników wydanych przez Fundację Bęc Zmiana i Instytut Stefana Starzyńskiego, czyli tą część Muzeum Powstania Warszawskiego, która propaguje wiedzę o Warszawie, niekoniecznie tylko powstańczej.

Archimapa wygląda tak:

i możecie się z nią udać „na miasto”, aby odnaleźć 50 mozaik, głównie pochodzących z lat sześćdziesiątych XX-go wieku.  Były to „złote lata mozaiki” w Polsce, ponieważ sponsoring partii komunistycznej był znacznie bardziej łaskawy dla mozaiki niż dzisiejsi wielbiciele designu. Ale o tym kiedy indziej.

Wracając do Archimapy – każda mozaika ma na odwrocie mapy swój opis, z którego dowiecie się gdzie dokładnie mozaikę znaleźć, kto jest jej autorem, co przedstawia, z czego powstała i co ciekawego jest w miejscu, w którym się mieści.

Autorem opracowania jest Paweł Giergoń, nieugięty tropiciel warszawskich mozaik, o których opublikował także książkę, o której w tym roku napiszę. To z niej np. dowiedziałam się o tym, że mozaiki, które oglądałam przez całe dzieciństwo na dworcu Warszawa Śródmieście zaprojektował Wojciech Fagor, a nie Zwariowany Glazurnik z artystycznym zacięciem. Miałam wtedy kilka lat, więc taki błąd oceny mogę sobie wybaczyć. Dzięki uprzejmości PKP (czyli wiecznie spóźniającym się pociągom, komuna nie komuna, standardy na PKP wiecznie żywe), naprawdę dobrze pamiętam te mozaiki. Teraz przynajmniej wiem, skąd podprogowo wzięło się moja pasja:). Fangorowych mozaik było wg. Pawła Giergonia blisko 1000 metrów kwadratowych, więc jest co podziwiać.  Na Archimapie oczywiście też się Fangor pojawia:

Teraz ambitnie zamierzam spacerować po Warszawie, żeby sfotografować wszystkie mozaiki, których wcześniej nie znałam, o czym oczywiście dam Wam znać.  Cel pierwszy – ulica Mostowa.

A za wspaniały prezent, którym jest „Archimapa – Mozaiki Warszawskie” dziękuję najserdeczniej Kasi L.!