Bardzo lubię wykorzystywać łupek w mozaice. Pokazała mi go Paulina Okurowska, która przywiozła z Francji kawałki tego materiału, nie tak łatwo dostępnego w Polsce w najbardziej wygodnej dla mozaikowych artystów formie dachówek. Płaska dachówka poddaje się czułemu dotykowi szlifierki znacznie wygodniej niż np. kafle łupkowe, chociaż gdybym była sztangistką, niewątpliwie szlifierka i łupek słuchałyby mnie bardziej.

Ta abstrakcja, która była już nazywana salamandrą, konikiem morskim, a nawet „dowodem na niedobór kofeiny we krwi” jest zrobiona prawie w całości z łupka – jedynie żółte dodatki są robione ze smalti.

A jeśli chodzi o to, co przedstawia, to posłużę się cytatem z mojej licealnej przyjaciółki, która ucząc się do matury wyznała polonistce: „artysta miał na myśli to, co chciał”. I ja też:).