Od momentu opublikowania pierwszego postu w cyklu o materiałach do mozaiki niektórzy zdążyli zajść w ciążę, urodzić, zajść w drugą ciążę i znów urodzić, a może i … W każdym razie trzy lata minęły jak z bicza trzasnął i przypomniało mi się. Chciałoby się powiedzieć „już jest”. Na 3 dni przed trzecią rocznicą publikacji pierwszego odcinka, ha ha. Gdyby „W Jezioranach” nagrywali w tym samym tempie, to piszę ten cykl, to człowiek musiałby żyć ponad 9 tysięcy lat, żeby dosłuchać Jeziorany do końca… Tak czy siak, trochę długo czekaliście na drugi odcinek cyklu o materiałach, za co przepraszam. A ten wpis będzie o najbardziej chyba popularnym dzisiaj materiale do tworzenia mozaiki artystycznej, jakim jest szkło. Ponieważ szkła jest mnóstwo odmian, to na jednym poście się chyba nie skończy. Ale uwinę się szybciej.
Dla rozpoczynających przygodę z mozaiką najpraktyczniejsza będzie „przemysłowa” mozaika szklana – ponieważ jest najłatwiej dostępna w sklepach sprzedających materiały budowalne (aczkolwiek wszystkie materiały tu wspomniane znajdziecie na http://www.mozaikon.pl ). Bardzo wygodnie można ją ciąć szczypcami krążkowymi.
Mozaiki do łazienek, które można znaleźć w sklepie budowlanym, mają zazwyczaj grubość 8 mm lub więcej. Do prac artystycznych najlepsze będą mozaiki o grubości 4 mm, gdyż te właśnie można ciąć na mniejsze kawałki. Jest ich na rynku znacznie mniej, niż grubej ośmiomilimetrowej mozaiki, ale dostatecznie dużo, by zaspokoić wyśrubowane wymagania esetetyczno-kolorystyczne. Mozaika o grubości 4 mm nie tylko łatwiej się tnie, ale jako 2 razy cieńsza jest też 2 razy lżejsza, co też nie jest bez znaczenia. Plaster mozaiki o wymiarach 30×30 cm waży zazwyczaj jakieś 700-1000 gram, więc z punktu widzenia transportu i instalacji – im cieńsza mozaika, tym lepiej. Na rynku dostępnych jest wiele rodzajów mozaiki szklanej -pokrótce opiszę tutaj najbardziej popularne.
Zacznę od mozaiki szklanej barwionej w masie. Jest to materiał wdzięczny, który wygodnie się tnie, co pozwala na wycinanie bez problemu potrzebnych kształtów typu np. łezka lub kółko.
Mówimy tutaj o typowej mozaice łazienkowej lub basenowej. Najczęściej kostki mają wymiary 2,5 x 2,5 cm. Mozaika ta jest zazwyczaj gładka, ale niektóre jej rodzaje są „nakrapiane” dodatkowym kolorem, co daje bardzo ciekawe efekty artystyczne.
Drugim popularnym typem mozaiki jest mozaika kwarcowa, zwana przeze mnie porowatą, bo taką właśnie strukturę ma większość tych mozaik. Kostki mają grubość także 4 mm, natomiast ich wymiar to najczęściej 2 x 2 cm. W Polsce dużym producentem jest firma Dunin, natomiast wielbicieli luksusu, a szczególnie złotych akcentów muszę odesłać do włoskiej firmy Bisazza:). Mozaika ta jest dostępna w dużej gamie kolorystycznej i zazwyczaj nie ma gładkiej faktury. Zdarzają się też mozaiki z poświatą perłową albo z elementami złota (jak wspomniana wyżej Bisazza), co daje świetny efekt estetyczny. Wadą tej mozaiki bywa to, że trudno z niej wyciąć wymagany kształt, bo ona tnie się zazwyczaj według własnego uznania:).
mozaika porowata 
mozaika szklana ze złotymi akcentami, wymieszana na plastrze z mozaikami perłowymi
Trzecim popularnym rodzajem mozaiki szklanej jest zwyczajne szkło bezbarwne, klejone na kolorową bazę. Takie szkło także jest bardzo dekoracyjne, często występuje też w mało popularnych w ceramice i ogólnie w szkle kolorach, takich jak róże i fiolety, przez co jest bardzo lubiane przez uczestników warsztatów, szczególnie najmłodszych.
Tyle jeśli chodzi o masowo produkowaną mozaikę przemysłową. Najstarszym rodzajem szkła używanym w mozaice jest smalta. Jest to niezwykle piękne, które najczęściej można kupić w postaci kostek o wymiarach 1 na 1 na 2 cm lub zbliżonych, a u producentów także w formie okrągłych szklanych placków, zwanych przez Włochów pizza, a przez Meksykanów tortilla:). Smalta występuje obecnie w kilku tysiącach odcieni i jest najdroższym, obok złota, materiałem do tworzenia mozaiki.
Ostatnim materiałem, o którym chciałabym napisać, jest szkło witrażowe. Ze względu na popularność witrażu, jest dość szeroko dostępne w Polsce w specjalistycznych sklepach dla witrażystów. Ma tą zaletę, że tafle są niepowtarzalne i pozwalają, podobnie jak smalta, na tworzenie najbardziej zróżnicowanych kolorystycznie mozaik. Noż do szkła, którego najcześciej się używa do szkła witrażowego (chociaż sąteż specjalne szczypce krążkowe) pozwala też na wycięcie różnych bardzo precyzyjnych kształtów.
A Wy, z jakiego szkła lubicie korzystać? Co już testowaliście, a co jeszcze przed Wami?