Wielką zaletą mozaiki jest to, że właściwie każdą można powtórzyć, dopasowując do fantazji autora i potrzeb odbiorcy jej kolory, ale też często materiały i podłoże, na którym jest robiona, aby idealnie pasowały do przewidywanego entourage***.

Poniżej przykład jednego z moich ulubionych projektów, czyli autoportretu:) – w dwóch wersjach. Obie mozaiki są zrobione ze szkliwionych płytek ceramicznych.

Oto wersja pierwsza:

inspirowany, co przecież ewidentne, Mattissem:):

źródło: www.tate.org.com

Rysunki robocze powstały na podstawie zdjęcia, a ostateczna wersja została po wycięciu szablonu odrysowana ołówkiem na paterze.

Druga wersja patery została zamówiona przez moich przyjaciół do nowo urządzonego mieszkania. W odróżnieniu od Matissa projekt patery można, a wręcz należy wybrać w potrzebnej wersji kolorystycznej:).

W każdym razie po uwzględnieniu wyboru zleceniodawców, czyli tonacji szaro-białej patera prezentuje się tak:

I jest to nadal jedna z moich ulubionych prac. Przypomnę, że ten rodzaj układania mozaiki tj. nieregularne kawałki w pozornym nieładzie nazywa się opus palladianum.

*** „Entourage” to aluzja do mojej wizyty w pewnej galerii, gdzie pani właścicielka z rezygnacją zapytała mnie, podziwiającą jakiś obraz: „w jakim kolorze ma pani salon?” Zrozumiałam, że nie wyglądam na mecenasa sztuki, a na taką, co obrazy kupuje pod kolor salonu:))).  Czemuż bliźnim tak podcinać skrzydła?