„Co to w ogóle jest, ta mozaika? Glazurę układasz, czy co?” – pytają ci znajomi, którzy jakimś cudem nie widzieli jeszcze nawet zdjęć moich dokonań mozaikowych…

No nie do końca tylko glazurę, chociaż owszem, okazało się, że glazura może niezwykle rozwijać kreatywność. Zaczęłam od robienia pater mozaikowych z ceramicznej mozaiki porcelanowej, potem zaczęłam eksperymentować z innymi materiałami – szkłem, łupkiem, muszlami i kamieniem. Ostatnio zrobiłam też moją pierwszą formę „prawie-przestrzenną”:).

Tutaj chciałabym Wam pokazać moje dwie pierwsze mozaikowe patery.-

Talerz zwany „pomarańczowym” był wykonany z mozaiki ceramicznej oraz z mozaiki z masy szklanej i wykończony szarą fugą, która dobrze podkreślała nieregularność linii tesser, czyli fragmentów ceramicznych, z których mozaika jest zrobiona. Ten pozornie chaotyczny sposób układania nazywa się opus palladianum. Użyłam słowa „pozornie”, ten chaos nie przychodzi łatwo:) – trzeba dopasować do siebie nieregularne kawałki, co jest trudniejsze od dopasowywania kawałków regularnych. Kwestią opusów zajmę  się w jednym z kolejnych postów.

Zachęcona tym sukcesem, zaczęłam działać…„Abstrakcję w niebieskościach” przedstawiam Wam w dwóch odsłonach (niestety sfotografowanych w zupełnie innym świetle, przez co trudno uwierzyć, że to ta sama mozaika). Tak wyglądała mozaika jeszcze niewykończona, przed zafugowaniem, …

… a tak ostateczna wersja, już z białą fugą :    

W porównaniu z moją późniejszą techniką – tutaj stosowałam dosyć duże tessery, co jest niewątpliwie szybsze, ale na tak małym przedmiocie (średnica patery to 30 cm), wolę je w mniejszym rozmiarze.

Na zdjęciach widać też, jak różnie wygląda mozaika zależnie od koloru fugi. Biała fuga na powoduje, że białe tessery wyglądają na jedną płaszczyznę i ginie kompletnie mozaikowy efekt, który widać na innych kolorach. Fugowaniu jeden z kolejnych postów, bo kolor fugi to kluczowa decyzja przy mozaice, jeśli wybierzemy źle, to efekt może być słabszy.