Nie będę się mądrzyć na temat Pabla Picassa. Był geniuszem i kropka. Może się komuś podobać, lub nie, ale nie sposób nie docenić jego talentu i wpływu, który wywarł, nie tylko na sztukę. Dzisiaj mógłby dorabiać jako autor memów, też. Trudno mi wybrać ulubiony cytat z Picassa, ale co powiecie na:

Ja nie szukam. Ja znajduję.

albo na przykład:

Źli artyści kopiują. Dobrzy artyści kradną.

albo ewentualnie:

Zajęło mi cztery lata, aby malować jak Rafael, ale całe życie, żeby nauczyć się malować jak dziecko.

O tym, że Picasso malował wiedzą (prawie) wszyscy, ale nie wszyscy wiedzą, że zajmował się też ceramiką. Nie jestem pewna, czy z równym zapałem lepił i szkliwił, czy głównie szkliwił, ale zostawił po sobie całą masę ceramicznych rzeźb, wazonów i talerzy. Wiele z nich można zobaczyć w mieście jego urodzenia, czyli w Maladze, w muzeum dedykowanym Artyście. Dawno temu, w czasach, kiedy jeździłam jeszcze na dalekie urlopy, odwiedziłam to muzeum i zachwyciłam się pewnym talerzem z diablątkiem:

Zrobiłam sobie z niego małą mozaikę, którą czas w końcu światu pokazać:

Wykorzystałam moją ulubioną mozaikę ceramiczną szkliwioną w kolorach różowym i blady róż, oraz czarnym i szarym, a szara fuga dopełniła całości. Jak Wam się podoba?

Znam dwa sposoby na walkę ze stresem. Pierwszy to zrobienie stu pompek (już w okolicy piątej pompki stwierdzam, że wcale nie jestem zestresowana, tylko POZWÓLCIE MI PRZESTAĆ ROBIĆ TE POMPKI!!!!) albo zrobienie mozaiki.

Można chodzić na jogę albo zajęcia mindfulness, ale żadne z tych działań nie uspokaja tak szybko, jak mozaika. Kłopoty z koncentracją znikają jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki.

Czytaj dalej Najlepszy sposób na pozbycie się stresu →

Ostatnio wylądowałam w nowym biurze, w którym nie mam nawet szuflady na długopisy, biedny miś.  Pojawiła się zatem potrzeba piórnika / kubeczka na biurko. Dwa krótkie posiedzenia, i proszę, co mam:

Czytaj dalej Gadżet na biurko – piórnik z mozaiki →

Niedawno na blogu pojawił się post, którego bohaterem był Dino Maccini, włoski artysta, który mnie zaczarował „od pierwszego wejrzenia”, daaawno temu. Zachęcam do obejrzenia jego prac na You Tube (wpiszcie w wyszukiwarkę „Dino Maccini presentazione”) i do lektury posta tutaj.

Ponieważ w obłędzie życia trudno mi znaleźć wystarczającą ilość czasu na mozaikowanie, ratuję się od paru lat urlopami mozaikowymi. Tym razem postanowiłam uciec przed ostatnimi skurczami zimy nad Wisłą i pojechałam pod Mediolan, do Piacenzy odnaleźć Dino Macciniego. O ile topograficznie nie było to trudne, bo jego atelier i warsztat mieszczą się przy jednej z głównych ulic miasta, to artystycznie… ooo, zajmie mi to wieczność. Ale i tak jestem dumna z rezultatu:

I tutaj jeszcze wersja z warszatowym kotem, podkreślająca trójwymiarowość mojego dzieła:):

Czytaj dalej Warsztaty mozaiki u Dino Maccini, Piacenza →

Kiedyś w konkursie na najbardziej polskie słowo wygrała „żółć”, bo nie dość, że wszystkie litery właściwe są tylko naszemu językowi, to jeszcze o charakter narodowy żółć nieco zahacza. Wybranie żołny na bohaterkę mozaiki tylko diakrytycznie dotyka tej filozofii, bo niestety częstotliwość, z jaką spotkać można tego pięknego ptaka w Polsce nie ma nic wspólnego z częstotliwością, z jaką można być zalanym żółcią, czy to cudzą, czy niestety, własną.

.

Ale „wróćmy do ad remu”, jak to sobie mawiamy w zaprzyjaźnionej grupie awangardowych purystów językowych.  Czytaj dalej Miłości do ptaszorów ciąg dalszy – żołna →

Ostatnio nie piszę, bo odpoczywam, ile mogę:). „Najdłuższą majówkę nowoczesnej Europy” spędziłam w Beskidzie Niskim, w malowniczej łemkowskiej wiosce Bielanka, gdzie między innymi robiłyśmy wraz z moją przyjaciółką Moniką mozaiki (w tych chwilach, kiedy akurat nie jadłyśmy kiełbasy z grilla lub z ogniska). Monika robiła pudełeczko:

Czytaj dalej Majowe mozaikowanie →

Kintsugi to stara japońska technika naprawiania złotem potłuczonej ceramiki, łączenia w nową całość tego, co zniszczone. Wokół niej osnuta jest akcja książki Joanny Bator pt. „Purezento”. Bohaterka książki, Polka, opiekując się domem w Japonii ma okazję uczestniczyć w kursie kintsugi prowadzonym przez Mistrza Myo. Jest to nie tylko nauka naprawiania ceramiki, ale przede wszystkim pogłębiania świadomości i budowania zgody na to, co nas spotyka.

Ponieważ kintsugi to łączenie potłuczonej ceramiki, a mozaika jest sztuką tworzenia nowej całości z drobniejszych elementów,  w trakcie lektury „Purezento” nasuwało mi się wiele paralel pomiędzy kinstsugi a mozaiką. A w moim mozaikowym szkicowniku pojawiały się coraz to nowe inspiraowane kintsugi projekty mozaik. Dziś prezentuję pierwszą z nich:

 

Czytaj dalej Mozaikowe kintsugi →